Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 

Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak

 

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy: Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak i Joanna Gleń.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

 

Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 

Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak

 

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy: Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak i Joanna Gleń.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

 

Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 

Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak

 

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy: Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak i Joanna Gleń.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

 

Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 

Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak

 

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy: Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, Piotr Machalica, Rafał Mohr, Cezary Żak i Joanna Gleń.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

 

Autorka: Sabina Baral
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
 

„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.

 

Autorka: Sabina Baral
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
 

„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.

 

Autorka: Sabina Baral
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
 

„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.

 

Autorka: Sabina Baral
Reżyseria: Magda Umer
Obsada: Krystyna Janda i Janusz Bogacki z zespołem muzycznym w składzie: Tomasz Bogacki (gitara), Mateusz Dobosz/Paweł Pańta (kontrabas), Bogdan Kulik (perkusja), Marek Zebura (skrzypce)
 

„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj. I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.