Drapieżna i sentymentalna, perwersyjna i naiwna, ale przez to prawdziwa w swoich namiętnościach i tęsknotach. Taka jest bohaterka monodramu CAFÉ LUNA. Jej rozmaite pragnienia i smutki wyśpiewuje na scenie Anna Sroka-Hryń. Układają się one w niezwykłą opowieść o kobiecie, która nie boi się przyjemności, ale też często topi smutki w kolejnym kieliszku wina. Wspaniała historia, wzbogacona o piosenki z tekstami Anny Burzyńskiej!
 
Reżyseria: Anna Wieczur-Bluszcz
Scenografia: Ewa Gdowiok
Kostiumy: Janek Kozikowski
Aranżacje: Mateusz Dębski
Choreografia: Anna Iberszer
Projekcje: Piotr Hryń
Producent wykonawczy i asystent reżysera: Magdalena Kłosińska

Obsada: 
Anna Sroka-Hryń z zespołem muzycznym

 
Data premiery: 25 kwietnia 2019

fot. Katarzyna Kural-Sadowska

Autor: Edward Albee
Tłumaczenie i reżyseria: Jacek Poniedziałek
Scenografia i kostiumy: Michał Korchowiec
Światło: Katarzyna Łuszczyk
Wideo i opracowanie muzyczne: Michał Dobrucki
Układ walk: Wiesław Chmieliński
Asystent scenografa: Małgorzata Domańska
Producent wykonawczy: Maja Górecka

Obsada:
Ewa Kasprzyk, Krzysztof Dracz, Agnieszka Więdłocha/Agnieszka Żulewska/Justyna Ducka, Antoni Pawlicki/Piotr Stramowski

Wielki tekst teatralny. Arcydzieło Edwarda Albeego, tym razem w tłumaczeniu i reżyserii Jacka Poniedziałka. Noc. Kampus niewielkiej uczelni. Marta i George - małżeństwo z długim stażem mimo późnej pory przyjmuje gości. Odwiedza ich młode małżeństwo - Nick i Skarbie. Młodzi niespodziewanie zostają wciągnięci w kłótnię pomiędzy gospodarzami. Następuje alkoholowa noc pełna goryczy, wzajemnych oskarżeń i upokorzeń. W miarę jak konflikt narasta okazuje się, że związkowi Nicka i Skarbie też daleko do ideału... Cała czwórka podejmuje dziwną, tajemniczą grę, w wyniku której runą od dawna pielęgnowane pozory, a na jaw wyjdą głęboko skrywane tajemnice... Od powstania dramatu, poprzez tysiące inscenizacji i interpretacji, szczególnie tej filmowej z rolami Elizabeth Taylor i Richarda Burtona, historia ta fascynuje i zatrzymuje widzów, każąc im robić własny rachunek sumienia. 
 
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 15. ROKU ŻYCIA
 
fot. Katarzyna Chmura

Autor: Edward Albee
Tłumaczenie i reżyseria: Jacek Poniedziałek
Scenografia i kostiumy: Michał Korchowiec
Światło: Katarzyna Łuszczyk
Wideo i opracowanie muzyczne: Michał Dobrucki
Układ walk: Wiesław Chmieliński
Asystent scenografa: Małgorzata Domańska
Producent wykonawczy: Maja Górecka

Obsada:
Ewa Kasprzyk, Krzysztof Dracz, Agnieszka Więdłocha/Agnieszka Żulewska/Justyna Ducka, Antoni Pawlicki/Piotr Stramowski

Wielki tekst teatralny. Arcydzieło Edwarda Albeego, tym razem w tłumaczeniu i reżyserii Jacka Poniedziałka. Noc. Kampus niewielkiej uczelni. Marta i George - małżeństwo z długim stażem mimo późnej pory przyjmuje gości. Odwiedza ich młode małżeństwo - Nick i Skarbie. Młodzi niespodziewanie zostają wciągnięci w kłótnię pomiędzy gospodarzami. Następuje alkoholowa noc pełna goryczy, wzajemnych oskarżeń i upokorzeń. W miarę jak konflikt narasta okazuje się, że związkowi Nicka i Skarbie też daleko do ideału... Cała czwórka podejmuje dziwną, tajemniczą grę, w wyniku której runą od dawna pielęgnowane pozory, a na jaw wyjdą głęboko skrywane tajemnice... Od powstania dramatu, poprzez tysiące inscenizacji i interpretacji, szczególnie tej filmowej z rolami Elizabeth Taylor i Richarda Burtona, historia ta fascynuje i zatrzymuje widzów, każąc im robić własny rachunek sumienia. 
 
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 15. ROKU ŻYCIA
 
fot. Katarzyna Chmura

Opowieść o miłości niemożliwej. Historia kobiety nie mogącej sobie poradzić ze sobą i z Polską lat stanu wojennego, życiem w kraju zakazów i nakazów, cenzury, kartek na mięso, zaświadczeń z miejsca pracy, stempelków i godziny policyjnej. Kraju braku wolności, w którym ułańska fantazja podlewana alkoholem, miłość, przyjaźń i poczucie humoru pozwalały czuć smak życia. Z czasem monodram Krystyny Jandy stał się ?kultowy?, był grany w całej Polsce. Emocje opowiadane są tu także poprzez najważniejsze piosenki Osieckiej. To spektakl muzyczny ilustrowany materiałami filmowymi.

Agnieszka Osiecka BIAŁA BLUZKA
Reżyseria: Magda Umer
Opracowanie i kierownictwo muzyczne: Janusz Bogacki
Światło: Piotr Pawlik
Realizacja scenografii: Małgorzata Domańska
Montaż materiałów filmowych: Zofia Halwic
Występują: Krystyna Janda oraz zespół muzyczny: Janusz Bogacki, Tomasz Bogacki, Paweł Pańta, Bogdan Kulik

Czas trwania: 100 minut, bez przerwy

Opowieść o miłości niemożliwej. Historia kobiety nie mogącej sobie poradzić ze sobą i z Polską lat stanu wojennego, życiem w kraju zakazów i nakazów, cenzury, kartek na mięso, zaświadczeń z miejsca pracy, stempelków i godziny policyjnej. Kraju braku wolności, w którym ułańska fantazja podlewana alkoholem, miłość, przyjaźń i poczucie humoru pozwalały czuć smak życia. Z czasem monodram Krystyny Jandy stał się ?kultowy?, był grany w całej Polsce. Emocje opowiadane są tu także poprzez najważniejsze piosenki Osieckiej. To spektakl muzyczny ilustrowany materiałami filmowymi.

Agnieszka Osiecka BIAŁA BLUZKA
Reżyseria: Magda Umer
Opracowanie i kierownictwo muzyczne: Janusz Bogacki
Światło: Piotr Pawlik
Realizacja scenografii: Małgorzata Domańska
Montaż materiałów filmowych: Zofia Halwic
Występują: Krystyna Janda oraz zespół muzyczny: Janusz Bogacki, Tomasz Bogacki, Paweł Pańta, Bogdan Kulik

Czas trwania: 100 minut, bez przerwy

Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Obsada: Jolanta Olszewska, Agnieszka Przepiórska, Adrian Brząkała, Wojciech Chorąży, Paweł Pabisiak, Michał Rolnicki
 

Spektakl na podstawie najgłośniejszego reportażu ostatnich miesięcy – „Żeby nie było śladów” Cezarego Łazarewicza, uhonorowanego Nagrodą Literacką „Nike”. Jedna z najsłynniejszych i najbardziej przejmujących historii Polski okresu komunizmu. Szantaż, kłamstwo, propaganda, manipulacja – metody stosowane w „sprawie Przemyka” – czy to na pewno metody tylko władz totalitarnych? Czy w demokratycznym, współczesnym świecie są na pewno niemożliwe? Historia Grzegorza Przemyka (osiemnastoletniego maturzysty), a także historia jego matki, mogą stać się na teatralnej scenie niezwykłą opowieścią nie tylko o tamtych czasach i tamtych wydarzeniach, ale może przede wszystkim opowieścią o nas i teraz.

Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Obsada: Jolanta Olszewska, Agnieszka Przepiórska, Adrian Brząkała, Wojciech Chorąży, Paweł Pabisiak, Michał Rolnicki
 

Spektakl na podstawie najgłośniejszego reportażu ostatnich miesięcy – „Żeby nie było śladów” Cezarego Łazarewicza, uhonorowanego Nagrodą Literacką „Nike”. Jedna z najsłynniejszych i najbardziej przejmujących historii Polski okresu komunizmu. Szantaż, kłamstwo, propaganda, manipulacja – metody stosowane w „sprawie Przemyka” – czy to na pewno metody tylko władz totalitarnych? Czy w demokratycznym, współczesnym świecie są na pewno niemożliwe? Historia Grzegorza Przemyka (osiemnastoletniego maturzysty), a także historia jego matki, mogą stać się na teatralnej scenie niezwykłą opowieścią nie tylko o tamtych czasach i tamtych wydarzeniach, ale może przede wszystkim opowieścią o nas i teraz.

Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 
Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, [Piotr Machalica]/Maciej Kowalewski, Rafał Mohr, Cezary Żak

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy.

SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

fot. Katarzyna Kural-Sadowska

Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Obsada: Jolanta Olszewska, Agnieszka Przepiórska, Adrian Brząkała, Wojciech Chorąży, Paweł Pabisiak, Michał Rolnicki
 

Spektakl na podstawie najgłośniejszego reportażu ostatnich miesięcy – „Żeby nie było śladów” Cezarego Łazarewicza, uhonorowanego Nagrodą Literacką „Nike”. Jedna z najsłynniejszych i najbardziej przejmujących historii Polski okresu komunizmu. Szantaż, kłamstwo, propaganda, manipulacja – metody stosowane w „sprawie Przemyka” – czy to na pewno metody tylko władz totalitarnych? Czy w demokratycznym, współczesnym świecie są na pewno niemożliwe? Historia Grzegorza Przemyka (osiemnastoletniego maturzysty), a także historia jego matki, mogą stać się na teatralnej scenie niezwykłą opowieścią nie tylko o tamtych czasach i tamtych wydarzeniach, ale może przede wszystkim opowieścią o nas i teraz.

Autor: Harvey Fierstein
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Maciej Kowalewski
Obsada: 
Joanna Gleń, Maria Seweryn, Piotr Borowski, Witold Dębicki, Maciej Kosmala, Mirosław Kropielnicki, [Piotr Machalica]/Maciej Kowalewski, Rafał Mohr, Cezary Żak

Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich? Dużo śmiechu, ale i temat poruszający ważne, społeczne problemy. To tekst o potrzebie bycia sobą, o sztucznych społecznych normach, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka.Sztuka powstała na bazie prawdziwych wydarzeń. Oficjalne stowarzyszenie zostało powołane i istnieje jako Tri-Ess – The Society for Second Self (www.tri-ess.org). Spektakl jest grany z powodzeniem na Broadwayu i w Londynie. W Och-Teatrze reżyseruje Maciej Kowalewski, kostiumy stworzyła Dorota Roqueplo, a w obsadzie znakomici aktorzy.

SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA

fot. Katarzyna Kural-Sadowska

Tekst austriackiego dramatopisarza Thomasa Bernharda, analizujący rolę i kondycję aktora. MINETTI. PORTRET ARTYSTY Z CZASÓW STAROŚCI to spowiedź starego, wielkiego artysty, opowieść o jego stosunku do autorów i publiczności. Bolesny i ponadczasowy dramat. Tytułowa postać wzorowana jest na wybitnym niemieckim aktorze, Bernhardzie Minettim, przyjacielu i długoletnim współpracowniku Thomasa Bernharda, z którego autor robi symboliczną figurę Aktora. W tej roli Jan Peszek.

Thomas Bernhard
MINETTI. PORTRET ARTYSTY Z CZASÓW STAROŚCI
Reżyseria: Andrzej Domalik

Przekład: Monika Muskała

Scenografia i kostiumy: Jagna Janicka

Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska

Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk

Muzyka: Mateusz Dębski

Ruch sceniczny: Vova Makovskyi

Producent wykonawczy: Rafał Rossa

Realizacja światła: Rafał Piotrowski

Realizacja dźwięku: Tatiana Czabańska

Obsada: Jan Peszek, Małgorzata Zajączkowska, Zofia Domalik, Łukasz Borkowski, Vova Makovskyi, Natalia Stachyra, Marta Sutor, Monika Szwajnos, Aleksander Kaźmierczak
Premiera: 7 czerwca 2021

Tekst austriackiego dramatopisarza Thomasa Bernharda, analizujący rolę i kondycję aktora. MINETTI. PORTRET ARTYSTY Z CZASÓW STAROŚCI to spowiedź starego, wielkiego artysty, opowieść o jego stosunku do autorów i publiczności. Bolesny i ponadczasowy dramat. Tytułowa postać wzorowana jest na wybitnym niemieckim aktorze, Bernhardzie Minettim, przyjacielu i długoletnim współpracowniku Thomasa Bernharda, z którego autor robi symboliczną figurę Aktora. W tej roli Jan Peszek.

Thomas Bernhard
MINETTI. PORTRET ARTYSTY Z CZASÓW STAROŚCI
Reżyseria: Andrzej Domalik

Przekład: Monika Muskała

Scenografia i kostiumy: Jagna Janicka

Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska

Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk

Muzyka: Mateusz Dębski

Ruch sceniczny: Vova Makovskyi

Producent wykonawczy: Rafał Rossa

Realizacja światła: Rafał Piotrowski

Realizacja dźwięku: Tatiana Czabańska

Obsada: Jan Peszek, Małgorzata Zajączkowska, Zofia Domalik, Łukasz Borkowski, Vova Makovskyi, Natalia Stachyra, Marta Sutor, Monika Szwajnos, Aleksander Kaźmierczak
Premiera: 7 czerwca 2021

Libretto na podstawie utworu DWOJE NA HUŚTAWCE Williama Gibsona: Michael Bennett; teksty piosenek: Dorothy Fields; muzyka: Cy Coleman
HUŚTAWKA
Reżyseria: Anna Sroka-Hryń
Przekład libretta: Kazimierz Piotrowski
Przekład piosenek: Wojciech Młynarski
Scenografia, reżyseria światła: Grzegorz Policiński
Kostiumy: Jan Kozikowski
Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska
Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Mateusz Dębski
Choreografia: Paulina Andrzejewska-Damięcka
Asystent choreografki: Beniamin Citkowski
Przygotowanie wokalne: Monika Malec
Konsultantka języka hiszpańskiego: Anna Iberszer
Producent wykonawcza i asystentka reżyserki: Klaudia Błazik
Obsada: 
Gizela Mosca – Natalia Sikora
Jerry Ryan – Maciej Maciejewski
David – Jakub Szydłowski/Mariusz Ostrowski
Sophie – Ewa Lachowicz
Julio Gonzales – Paweł Tucholski
Ethel – Karolina Szeptycka
Iskra – Pola Gonciarz
Obywatele Nowego Jorku: Beata Duda, Beniamin Citkowski, Gabriel Piotrowski
Muzycy: Szymon Linette (perkusja), Wojciech Gumiński (kontrabas/bas), Andrzej Olewiński (gitara), Mateusz Dębski (piano), Wiesław Wysocki (saksofon, klarnet, flet)
 
Czas trwania: 130 minut, jedna przerwa
Data premiery: 29 listopada 2019
Temat stary jak świat. Między Gizelą a Jerrym, zagubionymi i osamotnionymi  w wielkim mieście, rodzi się uczucie. W tworzącej się relacji szczęście przeplata się ze smutkiem, a miłość z zazdrością. Któż z nas nie był na takiej huśtawce? Oto zwykła, choć opowiedziana w niezwykły sposób, historia miłości dwojga ludzi. W tle tętniący życiem Nowy Jork – miasto, w którym wszystko może się wydarzyć.
 
Sukces sztuki Dwoje na huśtawce Williama Gibsona nie dziwi, został potwierdzony wieloma realizacjami na scenach europejskich i światowych. Polska prapremiera tekstu – w reżyserii Andrzeja Wajdy – odbyła się w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie z niezapomnianymi rolami Elżbiety Kępińskiej i Zbigniewa Cybulskiego. Trzydzieści lat później w stołecznym Teatrze Powszechnym swoimi kreacjami Gizeli i Jerry’ego oczarowywali Krystyna Janda i Piotr Machalica.
 
A gdyby tak przekształcić ten niezwykle popularny utwór w pełnokrwisty musical – z piosenkami Dorothy Fields w przekładzie Wojciecha Młynarskiego, muzyką Cy Colemana  i librettem Michaela Bennetta? Takiej interpretacji w Och-Teatrze podejmuje się Anna Sroka-Hryń. W muzycznej inscenizacji jej autorstwa w role głównych bohaterów wcielają się Natalia Sikora i Maciej Maciejewski. Towarzyszyć im będzie utalentowany zespół aktorów, wokalistów i tancerzy. „Bujaj, bujaj, razem z nami na zwariowanej fruń huśtawce!” – dajmy się ponieść tej prostej, a zarazem nadzwyczajnej opowieści!
W spektaklu wykorzystywany jest stroboskop.
Wystawiono w ramach umowy z Samuel French, Inc., a Concord Theatricals Company.

Libretto na podstawie utworu DWOJE NA HUŚTAWCE Williama Gibsona: Michael Bennett; teksty piosenek: Dorothy Fields; muzyka: Cy Coleman
HUŚTAWKA
Reżyseria: Anna Sroka-Hryń
Przekład libretta: Kazimierz Piotrowski
Przekład piosenek: Wojciech Młynarski
Scenografia, reżyseria światła: Grzegorz Policiński
Kostiumy: Jan Kozikowski
Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska
Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Mateusz Dębski
Choreografia: Paulina Andrzejewska-Damięcka
Asystent choreografki: Beniamin Citkowski
Przygotowanie wokalne: Monika Malec
Konsultantka języka hiszpańskiego: Anna Iberszer
Producent wykonawcza i asystentka reżyserki: Klaudia Błazik
Obsada: 
Gizela Mosca – Natalia Sikora
Jerry Ryan – Maciej Maciejewski
David – Jakub Szydłowski/Mariusz Ostrowski
Sophie – Ewa Lachowicz
Julio Gonzales – Paweł Tucholski
Ethel – Karolina Szeptycka
Iskra – Pola Gonciarz
Obywatele Nowego Jorku: Beata Duda, Beniamin Citkowski, Gabriel Piotrowski
Muzycy: Szymon Linette (perkusja), Wojciech Gumiński (kontrabas/bas), Andrzej Olewiński (gitara), Mateusz Dębski (piano), Wiesław Wysocki (saksofon, klarnet, flet)
 
Czas trwania: 130 minut, jedna przerwa
Data premiery: 29 listopada 2019
Temat stary jak świat. Między Gizelą a Jerrym, zagubionymi i osamotnionymi  w wielkim mieście, rodzi się uczucie. W tworzącej się relacji szczęście przeplata się ze smutkiem, a miłość z zazdrością. Któż z nas nie był na takiej huśtawce? Oto zwykła, choć opowiedziana w niezwykły sposób, historia miłości dwojga ludzi. W tle tętniący życiem Nowy Jork – miasto, w którym wszystko może się wydarzyć.
 
Sukces sztuki Dwoje na huśtawce Williama Gibsona nie dziwi, został potwierdzony wieloma realizacjami na scenach europejskich i światowych. Polska prapremiera tekstu – w reżyserii Andrzeja Wajdy – odbyła się w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie z niezapomnianymi rolami Elżbiety Kępińskiej i Zbigniewa Cybulskiego. Trzydzieści lat później w stołecznym Teatrze Powszechnym swoimi kreacjami Gizeli i Jerry’ego oczarowywali Krystyna Janda i Piotr Machalica.
 
A gdyby tak przekształcić ten niezwykle popularny utwór w pełnokrwisty musical – z piosenkami Dorothy Fields w przekładzie Wojciecha Młynarskiego, muzyką Cy Colemana  i librettem Michaela Bennetta? Takiej interpretacji w Och-Teatrze podejmuje się Anna Sroka-Hryń. W muzycznej inscenizacji jej autorstwa w role głównych bohaterów wcielają się Natalia Sikora i Maciej Maciejewski. Towarzyszyć im będzie utalentowany zespół aktorów, wokalistów i tancerzy. „Bujaj, bujaj, razem z nami na zwariowanej fruń huśtawce!” – dajmy się ponieść tej prostej, a zarazem nadzwyczajnej opowieści!
W spektaklu wykorzystywany jest stroboskop.
Wystawiono w ramach umowy z Samuel French, Inc., a Concord Theatricals Company.

Autor i reżyser: Iwan Wyrypajew


Przekład: Agnieszka Lubomira Piotrowska
Scenografia: Anna Met
Kostiumy: Katarzyna Lewińska
Muzyka: Cazimir Liske
Konsultacja kaskaderska: Maciej Maciejewski
Asystent scenografa i kostiumologa:Małgorzata Domańska
Producent: Piotr Duda (WEDA Produkcje)
Producent wykonawczy: Ewa Ratkowska
Asystenci reżysera: Agnieszka Baranowska i Ewa Ratkowska
Asystent producenta wykonawczego: Justyna Kowalska

Obsada: 

Karolina Gruszka/Magdalena Boczarska, Borys Szyc


Komedia, która pokazuje, w jaki sposób można osiągnąć pozytywny rezultat.
"Słoneczna linia" to nowa sztuka Iwana Wyrypajewa. Tym razem znany dramaturg i reżyser dotyka chyba najbardziej aktualnego tematu naszych czasów - budowania komunikacji między ludźmi. Jak wejść z drugim człowiekiem w prawdziwy, głęboki kontakt? Jak wysłuchać i być wysłuchanym? Jak wyjść z formalnych relacji i zacząć prawdziwie porozumiewać się z innymi? Jak się rozwijać i iść swoją drogą, wspólnie przezwyciężając sztampy życia rodzinnego? Iwan Wyrypajew w mistrzowsko napisanej komedii, z właściwym sobie poczuciem humoru i lekkością przeprowadza seans terapeutyczny na temat: jak być szczęśliwym ze swoją żoną, mężem, partnerem i ze światem w ogóle. Fabuła dramatu opiera się na konflikcie pary małżeńskiej, która na oczach widza próbuje rozwiązać skomplikowane psychologiczne węzły, zastałe blokady i niewybaczone urazy, tak dobrze znane każdemu z nas. Tekst napisany z niezwykłą wirtuozerią. Błyskotliwy humor, świetnie skonstruowane dialogi, porywający rytm.
Koprodukcja z WEDA Produkcje.
Aktorzy w spektaklu używają nieparlamentarnych wyrazów.

Tom Schulman Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Na podstawie filmu Wytwórni Touchstone Pictures ze scenariuszem Toma Schulmana

Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Przekład: Bartosz Wierzbięta
Dramaturgia: Maria Marcinkiewicz-Górna
Scenografia i światło: Marcin Chlanda
Kostiumy: Grupa Mixer
Choreografia: Arkadiusz Buszko
Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska
Producent wykonawczy i asystent reżysera: Jan Malawski
 
Obsada: 
John Keating – Wojciech Malajkat
Chris – Weronika Łukaszewska
Todd Anderson – Adrian Brząkała
Nolan – Mirosław Kropielnicki
Neil Perry – Maciej Musiał/Maciej Musiałowski
Pan Perry – Paweł Pabisiak
Knox Overstreet – Radomir Rospondek
Charlie Dalton – Jakub Sasak
Steven Meeks – Aleksander Sosiński
Richard Cameron – Jędrzej Wielecki
 
Prapremiera polska: 28 marca 2019 roku
 
Teatralna wersja kultowego filmu Petera Weira. W Akademii Weltona, elitarnej męskiej szkole z internatem, rozpoczyna się kolejny rok szkolny. Do grona pedagogów dołącza nowy charyzmatyczny wykładowca języka angielskiego – John Keating. Czterem zasadom akademii, którymi są: tradycja, honor, dyscyplina i doskonałość, przeciwstawia inny sposób kształcenia i wychowania. Ciekawość świata, wrażliwość na literaturę piękną, umiejętność samodzielnego myślenia i chęć rozwijania indywidualnych pasji – to wartości, które próbują realizować jego uczniowie w tajnym klubie entuzjastów poezji. Co zwycięży: restrykcyjnie przestrzegana tradycja czy prawo do marzeń, wolności i młodzieńczego buntu?
fot. Katarzyna Kural-Sadowska