| ALEJA ZASŁUŻONYCH | |||
Reżyseria: Krystyna Janda
Scenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewicz Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk Realizacja materiału filmowego: Andrzej Wolf Kompozycja muzyki do piosenki "Szalej, nalej": Janusz Bogacki Wykonanie piosenki "Szalej, nalej": Lidia Stanisławska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy: Rafał Rossa Obsada: Ona – Krystyna Janda Mąż – Olgierd Łukaszewicz Matka – Emilia Krakowska Urzędniczka Ministerstwa Kultury – Dorota Landowska Urzędnik kancelarii cmentarza – Grzegorz Warchoł Data premiery: 30 grudnia 2020 Po wielu latach pracy twórczej, zanurzenia w świecie słów, idei, wzniosłych myśli, po latach życia w środowisku literackim, pisarka orientuje się, że kiedy umrze, jej mąż nie będzie miał za co jej pochować... Opowieść o człowieku samym wobec siebie, wobec bliskich i obcych, wobec urzędnika, urzędniczki, matki, męża. Ale także opowieść o tych innych wobec poetki. Wszystko w ramach niezwykłej sytuacji-próby, którą bohaterka wymyśla ze skrajnej bezsilności i na którą sama siebie okrutnie wystawia. Dramat jednego z najciekawszych współczesnych poetów Jarosława Mikołajewskiego pisany przewrotną, prześmiewczą rozpaczą lub – jak kto woli – rozpaczliwą ironią z niemałą porcją czułości, a nawet poezji. Życiowe rozliczenie artystki? A może rozliczenie każdego, kto przez całe życie kultywuje marzenia, a w finale musi się zderzyć z twardą egzystencją? „Proszę – zaznacza Jarosław Mikołajewski – nie doszukiwać się w tej historii moich własnych doświadczeń. Pozlepiałem bohaterkę z różnych postaci, także z siebie, lecz – jak to się mówi – podobieństwo do świata rzeczywistego jest złudne”.
|
| ALEJA ZASŁUŻONYCH | |||
|
Reżyseria: Krystyna Janda
Scenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewicz Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk Realizacja materiału filmowego: Andrzej Wolf Kompozycja muzyki do piosenki "Szalej, nalej": Janusz Bogacki Wykonanie piosenki "Szalej, nalej": Lidia Stanisławska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy: Rafał Rossa Obsada: Ona – Krystyna Janda Mąż – Olgierd Łukaszewicz Matka – Emilia Krakowska Urzędniczka Ministerstwa Kultury – Dorota Landowska Urzędnik kancelarii cmentarza – Grzegorz Warchoł Data premiery: 30 grudnia 2020 Po wielu latach pracy twórczej, zanurzenia w świecie słów, idei, wzniosłych myśli, po latach życia w środowisku literackim, pisarka orientuje się, że kiedy umrze, jej mąż nie będzie miał za co jej pochować... Opowieść o człowieku samym wobec siebie, wobec bliskich i obcych, wobec urzędnika, urzędniczki, matki, męża. Ale także opowieść o tych innych wobec poetki. Wszystko w ramach niezwykłej sytuacji-próby, którą bohaterka wymyśla ze skrajnej bezsilności i na którą sama siebie okrutnie wystawia. Dramat jednego z najciekawszych współczesnych poetów Jarosława Mikołajewskiego pisany przewrotną, prześmiewczą rozpaczą lub – jak kto woli – rozpaczliwą ironią z niemałą porcją czułości, a nawet poezji. Życiowe rozliczenie artystki? A może rozliczenie każdego, kto przez całe życie kultywuje marzenia, a w finale musi się zderzyć z twardą egzystencją? „Proszę – zaznacza Jarosław Mikołajewski – nie doszukiwać się w tej historii moich własnych doświadczeń. Pozlepiałem bohaterkę z różnych postaci, także z siebie, lecz – jak to się mówi – podobieństwo do świata rzeczywistego jest złudne”.
|
| DZIEWCZYNA Z POCIĄGU | |||
Rachel Wagstaff, Duncan Abel na podstawie powieści Pauli Hawkins oraz filmu wytwórni DreamWorks
DZIEWCZYNA Z POCIĄGU Reżyseria: Cezary Żak Przekład: Elżbieta Woźniak Scenografia: Zuzanna Markiewicz Kostiumy: Tomasz Ossoliński Reżyseria światła: Karolina Gębska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy, asystent reżysera: Jan Malawski Realizacja światła: Waldemar Zatorski Realizacja dźwięku: Michał Tatara Obsada: Rachel Watson – Marta Ścisłowicz Anna Watson – Agata Wątróbska Megan Hipwell – Anna Smołowik Tom Watson – Leszek Lichota Scott Hipwell – Janusz Chabior Kamal Abdic – Krzysztof Czeczot Detektyw Gaskill – Cezary Żak Prapremiera: 11 lutego 2021 Załamana rozwodem Rachel spędza dnie na fantazjach o pięknej parze mieszkającej w domu, który codziennie mija jadąc pociągiem. Pewnego ranka zobaczy tam coś, co wywróci jej życie do góry nogami. Rachel będzie zmuszona zmierzyć się z makabryczną tajemnicą, której rozwiązanie może okazać się ponad jej siły. Teatralna adaptacja słynnego thrillera psychologicznego. Książka, sprzedana w milionach egzemplarzy, przez wiele tygodni utrzymywała się na pierwszym miejscu listy bestsellerów dziennika „The New York Times”. Zupełnie nowy gatunek teatralny, nigdy wcześniej nieprezentowany w Och-Teatrze. Wyprodukowano w porozumieniu z Simon Friend.
|
| ALEJA ZASŁUŻONYCH | |||
|
Reżyseria: Krystyna Janda
Scenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewicz Reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk Realizacja materiału filmowego: Andrzej Wolf Kompozycja muzyki do piosenki "Szalej, nalej": Janusz Bogacki Wykonanie piosenki "Szalej, nalej": Lidia Stanisławska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy: Rafał Rossa Obsada: Ona – Krystyna Janda Mąż – Olgierd Łukaszewicz Matka – Emilia Krakowska Urzędniczka Ministerstwa Kultury – Dorota Landowska Urzędnik kancelarii cmentarza – Grzegorz Warchoł Data premiery: 30 grudnia 2020 Po wielu latach pracy twórczej, zanurzenia w świecie słów, idei, wzniosłych myśli, po latach życia w środowisku literackim, pisarka orientuje się, że kiedy umrze, jej mąż nie będzie miał za co jej pochować... Opowieść o człowieku samym wobec siebie, wobec bliskich i obcych, wobec urzędnika, urzędniczki, matki, męża. Ale także opowieść o tych innych wobec poetki. Wszystko w ramach niezwykłej sytuacji-próby, którą bohaterka wymyśla ze skrajnej bezsilności i na którą sama siebie okrutnie wystawia. Dramat jednego z najciekawszych współczesnych poetów Jarosława Mikołajewskiego pisany przewrotną, prześmiewczą rozpaczą lub – jak kto woli – rozpaczliwą ironią z niemałą porcją czułości, a nawet poezji. Życiowe rozliczenie artystki? A może rozliczenie każdego, kto przez całe życie kultywuje marzenia, a w finale musi się zderzyć z twardą egzystencją? „Proszę – zaznacza Jarosław Mikołajewski – nie doszukiwać się w tej historii moich własnych doświadczeń. Pozlepiałem bohaterkę z różnych postaci, także z siebie, lecz – jak to się mówi – podobieństwo do świata rzeczywistego jest złudne”.
|
| DZIEWCZYNA Z POCIĄGU | |||
|
Rachel Wagstaff, Duncan Abel na podstawie powieści Pauli Hawkins oraz filmu wytwórni DreamWorks
DZIEWCZYNA Z POCIĄGU Reżyseria: Cezary Żak Przekład: Elżbieta Woźniak Scenografia: Zuzanna Markiewicz Kostiumy: Tomasz Ossoliński Reżyseria światła: Karolina Gębska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy, asystent reżysera: Jan Malawski Realizacja światła: Waldemar Zatorski Realizacja dźwięku: Michał Tatara Obsada: Rachel Watson – Marta Ścisłowicz Anna Watson – Agata Wątróbska Megan Hipwell – Anna Smołowik Tom Watson – Leszek Lichota Scott Hipwell – Janusz Chabior Kamal Abdic – Krzysztof Czeczot Detektyw Gaskill – Cezary Żak Prapremiera: 11 lutego 2021 Załamana rozwodem Rachel spędza dnie na fantazjach o pięknej parze mieszkającej w domu, który codziennie mija jadąc pociągiem. Pewnego ranka zobaczy tam coś, co wywróci jej życie do góry nogami. Rachel będzie zmuszona zmierzyć się z makabryczną tajemnicą, której rozwiązanie może okazać się ponad jej siły. Teatralna adaptacja słynnego thrillera psychologicznego. Książka, sprzedana w milionach egzemplarzy, przez wiele tygodni utrzymywała się na pierwszym miejscu listy bestsellerów dziennika „The New York Times”. Zupełnie nowy gatunek teatralny, nigdy wcześniej nieprezentowany w Och-Teatrze. Wyprodukowano w porozumieniu z Simon Friend.
|
| BOŻE MÓJ! | |||
Anat Gov BOŻE MÓJ!
Ella, terapeutka, jest samotną matką nastoletniego autystycznego chłopca. Czas dzieli między dom i pracę. W obu miejscach musi być profesjonalnym psychologiem. Pewnego dnia odbiera telefon zrozpaczonego mężczyzny, który prosi o natychmiastowe rozpoczęcie terapii. W przeciwnym razie, uprzedza mężczyzna, może stać się coś strasznego. Ella zgadza się przyjąć go po godzinach pracy, w swoim domu. W drzwiach pojawia się tajemniczy Pan B.Czy to, że zostaliśmy stworzeni na Boży obraz i podobieństwo oznacza, że Bóg jest podobny do nas? Tragikomedia BOŻE MÓJ! to niezwykle zabawne rozwinięcie takiej myśli. Anat Gov, izraelska dramatopisarka, dowcipnie odwraca relację Stwórca-stworzenie, humorystycznie komentuje znane z Biblii historie. Powraca przy tym do najważniejszych kwestii związanych z naszym losem, na nowo stawiając fundamentalne pytania. W sytuacji „bez wyjścia”, w osamotnieniu i rutynie, może zdarzyć się cud. Nieoczekiwane spotkanie, które zmieni wszystko i stanie się początkiem dalszych cudów – spotkanie z Panem B. KOPRODUKCJA Z TEATREM STU Reżyseria: Andrzej Seweryn Przekład: Agnieszka Olek Światło: Yann Seweryn Scenografia, kostiumy: Małgorzata Iwaniuk, Aleksandra Starzyńska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz Konsultacje iluzjonistyczne: Sławomir Piestrzeniewicz Producent wykonawczy: Rafał Rossa Konsultacje merytoryczne: Joanna Grochowska (Fundacja SYNAPSIS) Obsada: Maria Seweryn, Krzysztof Pluskota, Ignacy Liss (student II roku Akademii Teatralnej) Data premiery: 8 lutego 2019 fot. Katarzyna Kural-Sadowska
|
| POMOC DOMOWA | |||
Autor: Marc Camoletti
Reżyseria: Krystyna Janda Tłumaczenie: Bartosz Wierzbięta Scenografia: Maciej Maria Putowski Kostiumy: Tomasz Ossoliński Światło: Katarzyna Łuszczyk Asystent scenografa: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy: Jan Malawski Asystenci reżysera: Jan Malawski i Rafał Mohr Obsada: Krystyna Janda, Katarzyna Gniewkowska, Barbara Wypych/Małgorzata Kocik, Krzysztof Dracz, Mirosław Kropielnicki Krystyna Janda jako energiczna, pełna werwy i… niezwykle przewidująca pomoc domowa. Jest bardzo dyskretna (jak sama twierdzi) i na pewno bardzo zaradna – dzięki niej dom Olgi (Katarzyna Gniewkowska) i Norberta (Krzysztof Dracz) zawsze wygląda znakomicie, a życie jego gospodarzy płynie spokojnie i przyjemnie. Wszystko zmienia się raptownie, kiedy małżonkowie postanawiają oddzielnie wyjechać na weekend, Norbert służbowo, a Olga z wizytą do teściów. Oba wyjazdy są w istocie przykrywką dla romansów: Norbert chce w ukryciu spędzić weekend we własnym domu z Mają, zwaną Pszczółką (Barbara Wypych/Małgorzata Kocik), Olga wpada na ten sam pomysł i zaprasza do siebie Marka (Mirosław Kropielnicki)... Na szczęście pomoc domowa jest nie tylko bardzo dyskretna, ale i bardzo pomysłowa, a co ważniejsze - nigdy nie traci zimnej krwi i ironicznego poczucia humoru. Pomoc domowa od lat święci tryumfy na scenach całego świata. Znakomite dialogi, błyskotliwe riposty i nieoczekiwane zwroty akcji gwarantują wyśmienitą zabawę. Wszystko w przezabawnym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty, autora dialogów do m.in. Shreka i Madagaskaru. W Och-Teatrze sztukę reżyseruje Krystyna Janda, którą zobaczymy w głównej roli. fot. Katarzyna Chmura
|
| BOŻE MÓJ! | |||
|
Anat Gov BOŻE MÓJ!
Ella, terapeutka, jest samotną matką nastoletniego autystycznego chłopca. Czas dzieli między dom i pracę. W obu miejscach musi być profesjonalnym psychologiem. Pewnego dnia odbiera telefon zrozpaczonego mężczyzny, który prosi o natychmiastowe rozpoczęcie terapii. W przeciwnym razie, uprzedza mężczyzna, może stać się coś strasznego. Ella zgadza się przyjąć go po godzinach pracy, w swoim domu. W drzwiach pojawia się tajemniczy Pan B.Czy to, że zostaliśmy stworzeni na Boży obraz i podobieństwo oznacza, że Bóg jest podobny do nas? Tragikomedia BOŻE MÓJ! to niezwykle zabawne rozwinięcie takiej myśli. Anat Gov, izraelska dramatopisarka, dowcipnie odwraca relację Stwórca-stworzenie, humorystycznie komentuje znane z Biblii historie. Powraca przy tym do najważniejszych kwestii związanych z naszym losem, na nowo stawiając fundamentalne pytania. W sytuacji „bez wyjścia”, w osamotnieniu i rutynie, może zdarzyć się cud. Nieoczekiwane spotkanie, które zmieni wszystko i stanie się początkiem dalszych cudów – spotkanie z Panem B. KOPRODUKCJA Z TEATREM STU Reżyseria: Andrzej Seweryn Przekład: Agnieszka Olek Światło: Yann Seweryn Scenografia, kostiumy: Małgorzata Iwaniuk, Aleksandra Starzyńska Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Muzyka: Antoni Komasa-Łazarkiewicz Konsultacje iluzjonistyczne: Sławomir Piestrzeniewicz Producent wykonawczy: Rafał Rossa Konsultacje merytoryczne: Joanna Grochowska (Fundacja SYNAPSIS) Obsada: Maria Seweryn, Krzysztof Pluskota, Ignacy Liss (student II roku Akademii Teatralnej) Data premiery: 8 lutego 2019 fot. Katarzyna Kural-Sadowska
|
| POMOC DOMOWA | |||
|
Autor: Marc Camoletti
Reżyseria: Krystyna Janda Tłumaczenie: Bartosz Wierzbięta Scenografia: Maciej Maria Putowski Kostiumy: Tomasz Ossoliński Światło: Katarzyna Łuszczyk Asystent scenografa: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy: Jan Malawski Asystenci reżysera: Jan Malawski i Rafał Mohr Obsada: Krystyna Janda, Katarzyna Gniewkowska, Barbara Wypych/Małgorzata Kocik, Krzysztof Dracz, Mirosław Kropielnicki Krystyna Janda jako energiczna, pełna werwy i… niezwykle przewidująca pomoc domowa. Jest bardzo dyskretna (jak sama twierdzi) i na pewno bardzo zaradna – dzięki niej dom Olgi (Katarzyna Gniewkowska) i Norberta (Krzysztof Dracz) zawsze wygląda znakomicie, a życie jego gospodarzy płynie spokojnie i przyjemnie. Wszystko zmienia się raptownie, kiedy małżonkowie postanawiają oddzielnie wyjechać na weekend, Norbert służbowo, a Olga z wizytą do teściów. Oba wyjazdy są w istocie przykrywką dla romansów: Norbert chce w ukryciu spędzić weekend we własnym domu z Mają, zwaną Pszczółką (Barbara Wypych/Małgorzata Kocik), Olga wpada na ten sam pomysł i zaprasza do siebie Marka (Mirosław Kropielnicki)... Na szczęście pomoc domowa jest nie tylko bardzo dyskretna, ale i bardzo pomysłowa, a co ważniejsze - nigdy nie traci zimnej krwi i ironicznego poczucia humoru. Pomoc domowa od lat święci tryumfy na scenach całego świata. Znakomite dialogi, błyskotliwe riposty i nieoczekiwane zwroty akcji gwarantują wyśmienitą zabawę. Wszystko w przezabawnym tłumaczeniu Bartosza Wierzbięty, autora dialogów do m.in. Shreka i Madagaskaru. W Och-Teatrze sztukę reżyseruje Krystyna Janda, którą zobaczymy w głównej roli. fot. Katarzyna Chmura
|
| HUŚTAWKA | |||
Libretto na podstawie utworu DWOJE NA HUŚTAWCE Williama Gibsona: Michael Bennett; teksty piosenek: Dorothy Fields; muzyka: Cy Coleman
HUŚTAWKA Reżyseria: Anna Sroka-Hryń Przekład libretta: Kazimierz Piotrowski Przekład piosenek: Wojciech Młynarski Scenografia, reżyseria światła: Grzegorz Policiński Kostiumy: Jan Kozikowski Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Mateusz Dębski Choreografia: Paulina Andrzejewska-Damięcka Asystent choreografki: Beniamin Citkowski Przygotowanie wokalne: Monika Malec Konsultantka języka hiszpańskiego: Anna Iberszer Producent wykonawcza i asystentka reżyserki: Klaudia Błazik Obsada: Gizela Mosca – Natalia Sikora Jerry Ryan – Maciej Maciejewski David – Jakub Szydłowski/Mariusz Ostrowski Sophie – Ewa Lachowicz Julio Gonzales – Paweł Tucholski Ethel – Karolina Szeptycka Iskra – Pola Gonciarz Obywatele Nowego Jorku: Beata Duda, Beniamin Citkowski, Gabriel Piotrowski Muzycy: Szymon Linette (perkusja), Wojciech Gumiński (kontrabas/bas), Andrzej Olewiński (gitara), Mateusz Dębski (piano), Wiesław Wysocki (saksofon, klarnet, flet) Czas trwania: 130 minut, jedna przerwa Data premiery: 29 listopada 2019 Temat stary jak świat. Między Gizelą a Jerrym, zagubionymi i osamotnionymi w wielkim mieście, rodzi się uczucie. W tworzącej się relacji szczęście przeplata się ze smutkiem, a miłość z zazdrością. Któż z nas nie był na takiej huśtawce? Oto zwykła, choć opowiedziana w niezwykły sposób, historia miłości dwojga ludzi. W tle tętniący życiem Nowy Jork – miasto, w którym wszystko może się wydarzyć. Sukces sztuki Dwoje na huśtawce Williama Gibsona nie dziwi, został potwierdzony wieloma realizacjami na scenach europejskich i światowych. Polska prapremiera tekstu – w reżyserii Andrzeja Wajdy – odbyła się w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie z niezapomnianymi rolami Elżbiety Kępińskiej i Zbigniewa Cybulskiego. Trzydzieści lat później w stołecznym Teatrze Powszechnym swoimi kreacjami Gizeli i Jerry’ego oczarowywali Krystyna Janda i Piotr Machalica. A gdyby tak przekształcić ten niezwykle popularny utwór w pełnokrwisty musical – z piosenkami Dorothy Fields w przekładzie Wojciecha Młynarskiego, muzyką Cy Colemana i librettem Michaela Bennetta? Takiej interpretacji w Och-Teatrze podejmuje się Anna Sroka-Hryń. W muzycznej inscenizacji jej autorstwa w role głównych bohaterów wcielają się Natalia Sikora i Maciej Maciejewski. Towarzyszyć im będzie utalentowany zespół aktorów, wokalistów i tancerzy. „Bujaj, bujaj, razem z nami na zwariowanej fruń huśtawce!” – dajmy się ponieść tej prostej, a zarazem nadzwyczajnej opowieści! W spektaklu wykorzystywany jest stroboskop. Wystawiono w ramach umowy z Samuel French, Inc., a Concord Theatricals Company.
|
| HUŚTAWKA | |||
|
Libretto na podstawie utworu DWOJE NA HUŚTAWCE Williama Gibsona: Michael Bennett; teksty piosenek: Dorothy Fields; muzyka: Cy Coleman
HUŚTAWKA Reżyseria: Anna Sroka-Hryń Przekład libretta: Kazimierz Piotrowski Przekład piosenek: Wojciech Młynarski Scenografia, reżyseria światła: Grzegorz Policiński Kostiumy: Jan Kozikowski Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Kierownictwo muzyczne, aranżacje: Mateusz Dębski Choreografia: Paulina Andrzejewska-Damięcka Asystent choreografki: Beniamin Citkowski Przygotowanie wokalne: Monika Malec Konsultantka języka hiszpańskiego: Anna Iberszer Producent wykonawcza i asystentka reżyserki: Klaudia Błazik Obsada: Gizela Mosca – Natalia Sikora Jerry Ryan – Maciej Maciejewski David – Jakub Szydłowski/Mariusz Ostrowski Sophie – Ewa Lachowicz Julio Gonzales – Paweł Tucholski Ethel – Karolina Szeptycka Iskra – Pola Gonciarz Obywatele Nowego Jorku: Beata Duda, Beniamin Citkowski, Gabriel Piotrowski Muzycy: Szymon Linette (perkusja), Wojciech Gumiński (kontrabas/bas), Andrzej Olewiński (gitara), Mateusz Dębski (piano), Wiesław Wysocki (saksofon, klarnet, flet) Czas trwania: 130 minut, jedna przerwa Data premiery: 29 listopada 2019 Temat stary jak świat. Między Gizelą a Jerrym, zagubionymi i osamotnionymi w wielkim mieście, rodzi się uczucie. W tworzącej się relacji szczęście przeplata się ze smutkiem, a miłość z zazdrością. Któż z nas nie był na takiej huśtawce? Oto zwykła, choć opowiedziana w niezwykły sposób, historia miłości dwojga ludzi. W tle tętniący życiem Nowy Jork – miasto, w którym wszystko może się wydarzyć. Sukces sztuki Dwoje na huśtawce Williama Gibsona nie dziwi, został potwierdzony wieloma realizacjami na scenach europejskich i światowych. Polska prapremiera tekstu – w reżyserii Andrzeja Wajdy – odbyła się w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie z niezapomnianymi rolami Elżbiety Kępińskiej i Zbigniewa Cybulskiego. Trzydzieści lat później w stołecznym Teatrze Powszechnym swoimi kreacjami Gizeli i Jerry’ego oczarowywali Krystyna Janda i Piotr Machalica. A gdyby tak przekształcić ten niezwykle popularny utwór w pełnokrwisty musical – z piosenkami Dorothy Fields w przekładzie Wojciecha Młynarskiego, muzyką Cy Colemana i librettem Michaela Bennetta? Takiej interpretacji w Och-Teatrze podejmuje się Anna Sroka-Hryń. W muzycznej inscenizacji jej autorstwa w role głównych bohaterów wcielają się Natalia Sikora i Maciej Maciejewski. Towarzyszyć im będzie utalentowany zespół aktorów, wokalistów i tancerzy. „Bujaj, bujaj, razem z nami na zwariowanej fruń huśtawce!” – dajmy się ponieść tej prostej, a zarazem nadzwyczajnej opowieści! W spektaklu wykorzystywany jest stroboskop. Wystawiono w ramach umowy z Samuel French, Inc., a Concord Theatricals Company.
|
| ŻEBY NIE BYŁO ŚLADÓW | |||
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Obsada: Jolanta Olszewska, Agnieszka Przepiórska, Adrian Brząkała, Wojciech Chorąży, Paweł Pabisiak, Michał Rolnicki Spektakl na podstawie najgłośniejszego reportażu ostatnich miesięcy – „Żeby nie było śladów” Cezarego Łazarewicza, uhonorowanego Nagrodą Literacką „Nike”. Jedna z najsłynniejszych i najbardziej przejmujących historii Polski okresu komunizmu. Szantaż, kłamstwo, propaganda, manipulacja – metody stosowane w „sprawie Przemyka” – czy to na pewno metody tylko władz totalitarnych? Czy w demokratycznym, współczesnym świecie są na pewno niemożliwe? Historia Grzegorza Przemyka (osiemnastoletniego maturzysty), a także historia jego matki, mogą stać się na teatralnej scenie niezwykłą opowieścią nie tylko o tamtych czasach i tamtych wydarzeniach, ale może przede wszystkim opowieścią o nas i teraz.
|
| ŻEBY NIE BYŁO ŚLADÓW | |||
|
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak
Obsada: Jolanta Olszewska, Agnieszka Przepiórska, Adrian Brząkała, Wojciech Chorąży, Paweł Pabisiak, Michał Rolnicki Spektakl na podstawie najgłośniejszego reportażu ostatnich miesięcy – „Żeby nie było śladów” Cezarego Łazarewicza, uhonorowanego Nagrodą Literacką „Nike”. Jedna z najsłynniejszych i najbardziej przejmujących historii Polski okresu komunizmu. Szantaż, kłamstwo, propaganda, manipulacja – metody stosowane w „sprawie Przemyka” – czy to na pewno metody tylko władz totalitarnych? Czy w demokratycznym, współczesnym świecie są na pewno niemożliwe? Historia Grzegorza Przemyka (osiemnastoletniego maturzysty), a także historia jego matki, mogą stać się na teatralnej scenie niezwykłą opowieścią nie tylko o tamtych czasach i tamtych wydarzeniach, ale może przede wszystkim opowieścią o nas i teraz.
|
| POLICJA. NOC ZATRACENIA | |||
 Reżyseria: Andrzej Saramonowicz Scenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewicz Światło: Tomasz Madejski Muzyka: Dominik Strychalski Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawcza i asystentka reżysera: Magdalena Kłosińska Obsada: Katarzyna Kwiatkowska, Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski, Maciej Wierzbicki Data premiery: 17 stycznia 2020 Czy Polska zawsze musi skręcać w stronę absurdu? W Nocy zatracenia Andrzej Saramonowicz (autor Testosteronu i Lejdis – najbardziej popularnych polskich komedii XXI wieku) nawiązuje do sztuki Policja autorstwa Sławomira Mrożka, niekwestionowanego króla gatunku z XX wieku (m.in. Tango, Zabawa, Emigranci, Vatzlav). Świat dwóch dyktatur, z których pierwsza widzi utopijne szczęście w paranoicznym porządku, druga zaś – w upiornej tradycji. Na scenie zobaczymy Katarzynę Kwiatkowską oraz aktorów Teatru Montownia: Adama Krawczuka, Marcina Perchucia, Rafała Rutkowskiego i Macieja Wierzbickiego. – Nigdy żaden naród nie potrzebował bardziej śmiechu niż my dzisiaj – pisał w 1954 roku Witold Gombrowicz. – I nigdy żaden naród mniej nie rozumiał śmiechu – jego roli wyzwalającej.
|
| STOWARZYSZENIE UMARŁYCH POETÓW | |||
Tom Schulman Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Na podstawie filmu Wytwórni Touchstone Pictures ze scenariuszem Toma Schulmana Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak Przekład: Bartosz Wierzbięta Dramaturgia: Maria Marcinkiewicz-Górna Scenografia i światło: Marcin Chlanda Kostiumy: Grupa Mixer Choreografia: Arkadiusz Buszko Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy i asystent reżysera: Jan Malawski Obsada: John Keating – Wojciech Malajkat Chris – Weronika Łukaszewska Todd Anderson – Adrian Brząkała Nolan – Mirosław Kropielnicki Neil Perry – Maciej Musiał/Maciej Musiałowski Pan Perry – Paweł Pabisiak Knox Overstreet – Radomir Rospondek Charlie Dalton – Jakub Sasak Steven Meeks – Aleksander Sosiński Richard Cameron – Jędrzej Wielecki Prapremiera polska: 28 marca 2019 roku Teatralna wersja kultowego filmu Petera Weira. W Akademii Weltona, elitarnej męskiej szkole z internatem, rozpoczyna się kolejny rok szkolny. Do grona pedagogów dołącza nowy charyzmatyczny wykładowca języka angielskiego – John Keating. Czterem zasadom akademii, którymi są: tradycja, honor, dyscyplina i doskonałość, przeciwstawia inny sposób kształcenia i wychowania. Ciekawość świata, wrażliwość na literaturę piękną, umiejętność samodzielnego myślenia i chęć rozwijania indywidualnych pasji – to wartości, które próbują realizować jego uczniowie w tajnym klubie entuzjastów poezji. Co zwycięży: restrykcyjnie przestrzegana tradycja czy prawo do marzeń, wolności i młodzieńczego buntu? fot. Katarzyna Kural-Sadowska
|
| STOWARZYSZENIE UMARŁYCH POETÓW | |||
|
Tom Schulman Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Na podstawie filmu Wytwórni Touchstone Pictures ze scenariuszem Toma Schulmana Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr Ratajczak Przekład: Bartosz Wierzbięta Dramaturgia: Maria Marcinkiewicz-Górna Scenografia i światło: Marcin Chlanda Kostiumy: Grupa Mixer Choreografia: Arkadiusz Buszko Asystentka ds. scenografii i kostiumów: Małgorzata Domańska Producent wykonawczy i asystent reżysera: Jan Malawski Obsada: John Keating – Wojciech Malajkat Chris – Weronika Łukaszewska Todd Anderson – Adrian Brząkała Nolan – Mirosław Kropielnicki Neil Perry – Maciej Musiał/Maciej Musiałowski Pan Perry – Paweł Pabisiak Knox Overstreet – Radomir Rospondek Charlie Dalton – Jakub Sasak Steven Meeks – Aleksander Sosiński Richard Cameron – Jędrzej Wielecki Prapremiera polska: 28 marca 2019 roku Teatralna wersja kultowego filmu Petera Weira. W Akademii Weltona, elitarnej męskiej szkole z internatem, rozpoczyna się kolejny rok szkolny. Do grona pedagogów dołącza nowy charyzmatyczny wykładowca języka angielskiego – John Keating. Czterem zasadom akademii, którymi są: tradycja, honor, dyscyplina i doskonałość, przeciwstawia inny sposób kształcenia i wychowania. Ciekawość świata, wrażliwość na literaturę piękną, umiejętność samodzielnego myślenia i chęć rozwijania indywidualnych pasji – to wartości, które próbują realizować jego uczniowie w tajnym klubie entuzjastów poezji. Co zwycięży: restrykcyjnie przestrzegana tradycja czy prawo do marzeń, wolności i młodzieńczego buntu? fot. Katarzyna Kural-Sadowska
|
| Poprzednie | 12345678 | Następne |